عايقها و فشار قوي

بررسي چکيدهي کاربري نرمافزار ANSYS

نگارش:

اشکان نيوشا

هومان هوشمندان

استاد: دکتر حبيب قراگوزلو

تابستان 1387

به نام خدا

 پيشگفتار

«روش عناصر محدود»1 يک روش عددي است، که ميتوان آن را براي حل مسائل گوناگون مهندسي در حالتهاي گوناگونِ مانا، گذرا، خطي يا غيرخطي، مانند تحليل الکترومغناطيس، تنش، انتقال گرما و جريان سيال به کار گرفت.

نرمافزارهايي چون ABAQUS ،NASTRAN و ANSYS از نرمافزارهاي نامدار FEM ميباشند؛ که ما در اين نوشتار، به صورت چکيده به نرمافزار ANSYS 9.0 و چگونگي تحليل الکترومغناطيس در آن پرداختهايم. البته، در اين نوشتار به دليل سادگي، بيشتر بر حالت پايا2 و مانا3ي الکترومغناطيس تأکيد کردهايم.

مراحل حل يک مسأله به روش عناصر محدود به صورت زير است. در گام نخست بايد عناصر و جنس آنها4 و ويژگيهاي مادههاي مورد نظر5 (مانند گذردهي نسبي [الکتريکي]6، تراوايي [مغناطيسي]7 و...) را تعريف کرد. در گام دوم بايد مُدل و شکل مورد نظر را رسمکرد.8 در گام سوم بايد عناصر محدود را ساخت؛ يا به عبارتي، مدل را «مِشبندي» کرد.9 در گام چهارم، بايد بار مورد نظر را به مدل اِعمال کرد.10 سرانجام نيز بايد مدل را حل کرد.11 پس از اين مراحل، ميتوان پاسخ را به صورت نمودار و شکل نمايش داد.12

در ادامه، به تفصيل به هر يک از مراحل زير خواهيم پرداخت.

اجراي نرمافزار

براي اجراي نرمافزار ANSYS، نخست بايد تنظيماتي را انجام داد. بنابراين نشاني زير را دنبال کنيد:

Start> All Programs> ANSYS 9.0> ANSYS Product Launcher

با اين کار، پنجرهي 9.0 Launcher باز ميشود.

نرمافزار ANSYS شامل زيرنرمافزارهاي گوناگوني براي پوشش نيازهاي رشتههاي گوناگون مهندسي است؛ که گزينههاي درون برنامه را براساس نياز کاربر بهينه ميکند. کاربر بايد زيرنرمافزار مناسب را پيش از اجراي برنامه، برگزيند. براي مهندسي برق، ميتوان از گزينههاي ANSYS Multiphysics يا ANSYS Emag بهره برد؛ که ANSYS Emag مناسبتر است. بنابراين، در سربرگ Launch و زيرمنوي License، زيرنرمافزار ANSYS Emag را برگزينيد. تنظيم ديگرﹾ گزينهها اجباري نيست؛ ولي براي آساني کار در مراحل پيشرفته ميتوان آنها را تنظيم کرد.

در سربرگ File Management، در بخش Working Directory، ميتوانيد نشاني جايي را که نرمافزار، پروندههايش را ذخيره ميکند، انتخاب کنيد. در بخش Job Name نيز ميتوانيد «نام کار» مورد نظر را انتخاب کنيد.

در سر برگ Customization، در بخش Memory با گزيدن Use custom memory settings ميتوانيد اندازهي حافظهاي از رايانه را که ANSYS در اختيار ميگيرد، به دلخواه تغيير دهيد. در بخش Additional Parameters ميتوانيد پارامترهايي، مانند pi=3.1415، را تعريف کنيد و در درون برنامه به جاي نوشتن 1415/3، pi را تايپ کنيد.

در سربرگ Preferences، زبان برنامه و کيفيت رنگ گرافيک آن قابل تنظيم است.

اکنون، پس از اعمال تغييرات و تنظيمات، در پنجرهي 9.0 Launcher، دکمه Run را بزنيد؛ تا برنامه اجرا شود.

پس از اين تنظيمات، ديگر ميتوانيد مستقيماً برنامه را از نشاني زير اجرا کنيد:

Start>All Programs>ANSYS 9.0>ANSYS

اَجزاي برنامه

ANSYS از بخشهاي زير تشکيلشدهاست:

1- Menu Bar: شامل زيرمنوهاي زير است:

1-1- File: پرکاربردترين گزينههاي آن عبارتند از:

1-1-1- Clear & Start New: همه تنظيمات و تغييرات اِعمالشده در نرمافزار را به حالت اوليه بازميگرداند.

1-1-2- Change Jobname: نام پروژه را عوض ميکند.

1-1-3- Change Directory: نشاني پوشهاي را که نرمافزار، پروندههايش را ذخيره ميکند، تغيير ميدهد.

1-1-4- Change Title: عنوان پروژه را عوض ميکند.

1-1-5- Resume Jobname.db: پروژهاي که هماکنون بر روي آن کار ميکنيد را دوباره از پروندهي ذخيرهشده ميخواند.

1-1-6- Resume from: براي بازکردن کاري ذخيرهشده است.

1-1-7- Save as Jobname.db: کاري را که هماکنون بر روي آن کار ميکنيد، (با نام پيشفرض) ذخيره ميکند.

1-1-8- Save as: کاري را که هماکنون بر روي آن کار ميکنيد، با نام دلخواه ديگري ذخيره ميکند.

1-1-9- Import و Export: براي وارد/صادر کردن پروندهها از/به نرمافزارهايي مانند AutoCAD است.

1-1-10- Exit: از ANSYS خارج ميشود.

1-2- Select: براي برگزيدن عناصر گوناگون به کار ميرود.

1-2-1- Entities: براي انتخاب کردن مدلهاي رسمشده به کار ميرود.

1-3- List

1-4- Plot: براي نشان دادن عناصر رسمشده به دلخواه، استفاده ميشود. براي نمونه گاهي، در اثر پارهاي عمليات، شکل رسمشده ناقص نمايش داده ميشود و ... .

1-5- PlotCtrls: براي کنترل و اِعمال تغييرات در نمايش مُدل کشيدهشده به کار ميرود و گزينههاي مهم آن عبارتند از:

1-5-1- Pan Zoom Rotate: براي نمايش مدل از زواياي گوناگون، بزرگنمايي و کوچکنمايي و همچنين چرخاندن زاويهي نمايش مدل استفاده ميشود.

1-5-2- Numbering: براي روشن يا خاموش کردن نمايش شمارهي نقطهکليد13ها ، خط14ها، رُويه15ها، حجم16ها، گره17ها و ... به کار ميرود؛ که کاربرد بسياري در مدلهاي پيچيده دارد.

1-5-3- Capture Image: براي ذخيرهي نمودارها و شکلهاي پاسخ، که در صفحه، نمايش داده شده است، ميباشد.

1-5-4- Restore Image: براي گشودن دوباره و بازيابي نمودارها و شکلهاي پاسخ ذخيرهشده ميباشد.

1-6- WorkPlane: براي تغيير صفحهي مختصات، انتقال آن به نقطهي ديگر و (غير)فعّالکردن صفحهي مختصات فرعي است.

1-6-1- Display Working Plane: صفحهي مختصات فرعي را نمايش ميدهد.

1-6-2- Show WP Status: اطلاعات صفحهي مختصات فرعي، مکان و گونهي آن (کاتزي، استوانهاي يا کروي) را نشان ميدهد.

1-6-3- WP Settings: تنظيمات صفحهي مختصات فرعي است.

1-6-4- Offset WP by Increments: براي انتقال يا چرخاندن صفحهي مختصات فرعي به کار ميرود.

1-6-5- Offset WP to: صفحهي مختصات فرعي را به نقاط ويژهاي مانند نقطهکليدها، مبدأ مختصات اصلي يا نقاط دلخواه ديگر انتقال ميدهد.

1-6-6- Change Active CS to: براي تبديل گونه «سامانهي مختصاتِ»18 فعّال، به حالتهاي کارتزي، استوانهاي يا کروي و همچنين به صفحهي مختصات فرعي به کار ميرود.

1-6-7- Change Display CS to: براي تبديل نمايش گونهي سامانهي مختصات فعّال به حالتهاي کارتزي، استوانهاي يا کروي کار ميرود.

2- Standard Toolbar

شامل دکمههاي New Analysis، براي پاککردن کار کنوني و انجام پروژهاي نو؛ Open ANSYS File، براي گشودن کاري ذخيرهشده؛ Save Analysis، براي ذخيرهي کار کنوني؛ Pan-Zoom-Rotate، براي گشودن پنجرهي مربوطه، براي نمايش مدل از زواياي گوناگون، بزرگنمايي و کوچکنمايي و همچنين چرخاندن زاويهي نمايش مدل؛ Report Generator ،Image Capture و ANSYS Help است.

3- ANSYS Command Input

براي واردکردن دستورهاي لازم در خط فرمان برنامه است.

4- Pan-Zoom-Rotate Sidebar

براي دسترسي مستقيم به گزينههاي Zoom ،Pan و Rotate است.

5- ANSYS 9.0 Output window

پنجرهاي از MS-DOS است، که براي نمايش پيامهاي برنامه به کار ميرود. اين پنجره، خارج از نرمافزار اصلي و در کنار آن باز ميشود.

6- ANSYS Graphics

صفحهي (مشکيرنگ) گرافيکي، که مدل رسمشده در آن نمايش داده ميشود.

7- ANSYS Main Menu

مهمترين بخش نرمافزار است و همهي فرآيندهاي لازم، بر روي مدل، از اين بخش انجام ميشود؛ که ميتوان آن را به سه دستهي پيشپردازش19، پردازش (حل20) و پسپردازش21 تقسيم کرد. در پايين به پرکاربردترين گزينهها پرداختهشدهاست.

7-1- Preferences

از اين جا، براي آساني کار، نرمافزار با توجه به گونهي تحليل و انتخاب گزينهي مربوطه، همهي گزينههاي مربوط به ديگر تحليلها را فيلتر کرده و نشان نميدهد.

7-2- Preprocessor

7-2-1- Element Type:

7-2-1-1- Add/Edit/Delete: از اين بخش، جنس عناصر به کار رفته در مدل انتخاب ميشود. موارد انتخابي، براساس گونهي تحليل (الکترومغناطيس، تنش و ...)، دوبُعدي يا سهبُعدي بودن و مجهولها (ولتاژ و ...) فرق ميکند. براي اطلاعات بيشتر در اينباره ميتوانيد به بخش کمک نرمافزار مراجعه کنيد.

7-2-2- Material Props:

7-2-2-1- Material Models: ويژگيهاي مادههاي مدل (مانند گذردهي نسبي [الکتريکي] ، تراوايي [مغناطيسي] و...) را تنظيم ميکند.

7-2-3- Modeling:

7-2-3-1- Create: براي ايجاد عناصر و شکلهاي مدل به کار ميرود. اين شکلها شامل نقطهکليدها، خطها، سطحها و رويهها و حجمها ميباشد. اين عناصر بر اساس نقاط، اندازه و ... قابل رسم هستند.

7-2-3-2- Operate:

7-2-3-2-1- Boolean: اين زيربخش، شامل عملگرهاي بولي است؛ که بسيار پرکاربردند و براي کاستن22/افزودن[23]ِ عناصر از/به يکديگر، چسباندن24 آنها به يکديگر، تقسيم25 عناصر (حجم با رويه، رويه با خط و ...) و يکپارچهکردن26 عناصر به کار ميرود. بايد توجه داشت که مورد آخِر، بسيار مهم است؛ چرا که در صورت اِعمال نکردن اين نکته، (در بسياري از موارد،) پاسخ نادرست بدست ميآيد.

7-2-3-3- Delete: از اين زير بخش ميتوان عناصر ناخواسته را پاککرد. براي اين کار کافي است گزينهي مناسب را فشار دهيد، تا پنجرهي گزينش27 باز شود. اکنون با اشارهگر، يکبار روي عنصر کليک کنيد تا انتخاب شود و تغيير رنگ دهد، حال، با فشردن OK، عنصر حذف ميشود.

7-2-4- Meshing:

7-2-4-1- Mesh Attributes: اين زيربخش، يکي از مهمترين زيربخشها است؛ که در آن ويژگيهاي هر بخش مدل را به آن اعمال ميکنيم.

7-2-4-2- MeshTool: اين زير بخش نيز براي مِشبندي به کار ميرود.

در اين پنجره، بخش دوم از بالا، براي تنظيم اندازهي مشهاست. با گزيدن Smart Size، هرچه ميلهي پيمايش28 به Fine نزديکتر باشد، اندازهي مشها کوچکتر و طبعاً، پاسخ پاياني دقيقتر است.

در بخش سوم از بالا نيز، در منوي کِرهکِرهاي Mesh، گونهي عناصر (نقطهکليدها، خطها، رويهها و حجمها)، در پايين آن گونهي مِشبندي و در زير آن خودکار يا دستي بودن مِشبندي را برميگزينيم. دانستن اين نکته لازم است، که براي مشبندي دستي، عنصر مورد نظر از مدل، بايد حتماً 4 ضلع داشته باشد؛ در غير اين صورت، بايد از طريق عملگرهاي بولي، اضلاع آن را به 4 ضلع رساند.

7-2-4-3- Clear: براي پاککردن مشها استفاده ميشود.

7-2-5- Loads: در اين مرحله، بارهاي لازم به مدل اعمال ميشود.

7-3- Solution: براي پردازش و حل مسأله به کار ميرود.

7-4- General Postproc: براي نمايش پاسخهاي گوناگون به کار ميرود.

7-5- Finish: پس از پايان مسأله، اين دکمه فشرده ميشود.

حل يک مسأله الکترواستاتيکِ دو بُعدي (روش گرافيکي)

در زير خطوط ميدان و (سطوح هم)پتانسيل براي يک رساناي گِرد به مرکز (0,0) سانتيمتر و شعاع 2 cm، با گذردهي نسبي  1000و ولتاژ 10 kV و رساناي گِرد ديگري به مرکز (6,0) سانتيمتر و شعاع 1 cm، با گذردهي نسبي  1000و ولتاژ 0 kV، در درون دايرهاي از هوا با گذردهي نسبي 1، به مرکز (3,0) سانتيمتر و شعاع 12 cm تحليل شده و نمودار آن رسمشدهاست. (براي وجود داشتن و در نتيجه، ديدن خطوط ميدان و (سطوح هم)پتانسيل، حتماً بايد در پيرامون رسانا، ماده وجود داشته باشد؛ که در اينجا مادهي ما هوا است. آشکار است که هواي پيراموني را با هر شکلي (کُره، مکعب، دايره، مربع) ميتوان مدلسازي کرد. دليل ما در اينجا براي گزينش دايره، تنها سادگي کار است.)

گام 1: آغاز تحليل

نخست از نشاني زير، در پنجرهي Change Title عنوان تحليل را به Two Cylindrical Conductors in Air تغيير دهيد:

Choose Utility Menu> File> Change Title

سپس از نشاني زير، گزينههاي بياستفاده براي اين تحليل را فيلتر کنيد. در پنجرهي Preferences for GUI Filtering در بخش Electromagnetic، گزينهي Electric را تيک بزنيد و OK را فشار دهيد:

Choose Main Menu> Preferences

گام 2: تعيين Element Types

در اين تحليل از اِلمان PLANE121 درجهي دوِ دوبُعدي بهره ميبريم.

Choose Main Menu> Preprocessor> Element Type> Add/Edit/Delete

پنجرهي Element Types نمايش داده ميشود. اکنون، دکمهي Add را فشار دهيد، تا جعبهي محاورهاي Library of Element Types نمايش داده شود. اکنون در بخش Library of Element Types بر روي Electrostatic کليک کرده و در دريچهي دوم، 2D Quad  121 را برگزينيد. اکنون دکمهي OK را بفشاريد تا به پنجرهي Element Types بازگرديد. خواهيد ديد که اِلمان برگزيده، شمارهي 1 خواهد بود. در صورتي که بيش از يک نوع اِلمان براي تحليل نياز بود، المانهاي ديگري را نيز انتخاب ميکرديم.

گام 3: تعيين Material Properties

از نشاني زير جعبهي محاورهاي Define Material Model Behavior را بياوريد:

Main Menu> Preprocessor> Material Props> Material Models

در دريچهي Material Models Available، به ترتيب بر Relative Permittivity ،Electromagnetic و Constant (دو بار) کليک کنيد. در پنجرهي بازشده، براي مقدار PERX (گذردهي نسبي)، عدد 1000 را بنويسيد و OK کنيد.

اکنون بايد مادهي ديگري نيز با گذردهي نسبي 1000 تعريف کنيم. براي اين کار، در پنجرهي Define Material Model Behavior، از منوي Material، زيرمنوي New Model را بفشاريد و در جعبهي محاورهاي بازشده، شمارهي مادهي نو (پيشفرض 2) را وارد کرده و OK را بزنيد. حال، مادهي نو در دريچهي Material Models Defined واردشده است. فرآيند بالا را يکبار نيز براي اين ماده تکرار کنيد.

يکبار نيز مادهاي (شمارهي 3) با گذردهي نسبي 1 (هوا) تعريف کنيد. اکنون، از پنجرهي Define Material Model خارج شويد.

گام 4: ايجاد اَشکال

براي اين تحليل، ما نياز به سه دايره داريم. نشاني زير را دنبال کنيد:

Main Menu> Preprocessor> Modeling> Create> Areas> Circle> Solid Circle

در پنجرهي Solid Circular Areas، در دريچههاي WP X و WP Y مختصات مرکز و در Radius شعاع دايرهي نخست را وارد کرده و دکمهي Apply را بفشاريد. اکنون، دايرهي نخست رسمشدهاست. بار ديگر در همان پنجره، مختصات دو دايرهي ديگر را وارد کرده و سرانجام دکمهي OK را بزنيد. حال، سه دايرهي ما رسمشدهاست؛ که بزرگترين دايره، دايرههاي ديگر را در بر ميگيرد. دقت کنيد که اندازهها و مختصات را بر حسب "سامانهي بينالمللي" يکاها (در اين جا متر) وارد نماييد.

گام 5: Overlapکردن رويهها (مهم)

اکنون، بايد با Overlapکردن به نرمافزار بشناسانيم که بزرگترين دايره، دايرههاي ديگر را در بر ميگيرد. براي اين کار نشاني زير را دنبال کنيد:

Main Menu> Preprocessor> Modeling> Operate> Booleans> Overlap> Areas

در پايين پنجرهي Overlap Areas دکمهي Pick All را بفشاريد. (اگر اين دکمه را نميبينيد، پنجره را با موشواره کمي بالاتر بکشيد.)

براي بهتر ديدن رويهها ميتوانيد از منوي PlotCtrls و زيرمنوي Numbering، در پنجرهي Plot Numbering Controls، گزينهي Area numbers را تيک بزنيد.

حال براي ذخيرهکردن مدل ساختهشده روي ANSYS Toolbar دکمهي SAVE_DB را بفشاريد.

گام 6: Assign Attributes to the Areas (مهم)

در اين گام، نخست ويژگي رساناي 10 kV (شمارهي 1)، سپس رساناي خنثي (شمارهي 2) و سرانجام هوا (شمارهي 3) را تعيين ميکنيم. نشاني زير را دنبال کنيد:

Main Menu> Preprocessor> Meshing> Mesh Attributes> Picked Areas

هنگامي که پنجرهي گزينشِ Area Attributes باز شد، نخست با موشواره بر روي رساناي بزرگتر کليک کرده؛ تا انتخابشده و رَنگ آن تغيير کند. دکمهي OK را بزنيد. در پنجرهي Area Attributes، در Material number شمارهي 1 (گذردهي 1000) و در Element type number، مادهي 1 PLANE121 را انتخاب کرده و OK را بزنيد.

بار ديگر اين کار را براي رساناي کوچکتر (شمارهي 2) انجام دهيد؛ اما، اين بار در Material number شمارهي 2 (گذردهي 1000) را برگزينيد.

يکبار ديگر، بزرگترين دايره (، هوا)، را به روش بالا انتخاب کرده و اين بار در در Material number شمارهي 3 (گذردهي 1) و در Element type number، مادهي 1 PLANE121 را انتخاب کنيد.

(اگر در آغاز، تنها دو گونه ماده، يکي با گذردهي نسبي 1000 و ديگري 1 تعريف ميکرديم، ميتوانستيم دو رسانا را با هم انتخاب کرده و ويژگيهايشان را همزمان اِعمال کنيم. در اين صورت، در استفاده از بعضي از امکانات نرمافزار (مانند Select Entities) محدوديتهايي ايجاد ميشد. براي انتخاب دو عنصر با هم، کافي است پس از گزيدن نخستين عنصر، به جاي OK، دکمهي Apply را زده و عنصر دوم را انتخاب کرد و سرانجام دکمهي OK را فشرد.) (اگر هنگام انتخاب يک سطح، سطحي ديگر به اشتباه انتخاب شد، پس از انتخاب دکمهي راديويي Unpick يا کليک راست، سطح اشتباه را دوباره کليک کنيد، تا از انتخاب خارج شود و بار ديگر پس از انتخابِ Pick يا کليک راست، سطح درست را برگزينيد. از کليد Reset نيز ميتوانيد براي از سرگيري انتخاب، استفاده کنيد.)

گام 7: مِشبندي مدل

براي اين کار نشاني زير را دنبال کنيد:

Main Menu> Preprocessor> Meshing> MeshTool

در پنجرهي SmartSizing ،MeshTool را روشن کرده و ميلهي پيمايش آن را روي 1 (کوچکترين اندازهي مِشها) قرار دهيد. در دريچهي Areas ،Mesh را برگزيده و Quad[29] (درجهي 2) را به Tri (درجهي 3) تبديل کرده و Free (مِشبندي خودکار) را تغيير ندهيد. (براي مِشبندي دستي از گزينهي Mapped استفاده ميشود.) اکنون با فشردن دکمهي Mesh، پنجرهي گزينشي Mesh Areas باز ميشود. در اين جا، دکمهي Pick All  را فشار دهيد؛ تا مدل، مِشبندي شود.

گام 8: اعمال بار شرايط مرزي

اکنون نوبت آن است که بار لازم را بر رويهها اعمال کنيم. در اين جا ما بايد ولتاژ را بر رويهها اعمال کنيم. براي اين کار، نشاني زير را برگزينيد:

Main Menu> Preprocessor> Loads> Define Loads> Apply> Electric> Boundary> Voltage> On Areas

اکنون پنجرهي گزينش Apply VOLT on Areas گشوده شده است. رويهي 1 (رساناي بزرگتر) را کليک کنيد، تا انتخاب شده و تغيير رنگ دهد و دکمهي OK را بفشاريد. در پنجرهي Apply VOLT on areas در بخش Apply VOLT on areas as a، گزينهي Constant را انتخاب کنيد و در بخش Load VOLT value مقدار 10000 (در SI) را وارد نماييد.

بار ديگر همين کار را براي رساناي کوچکتر انجام داده، اما، اين بار، مقدار 0 ولت را به آن اعمال کنيد.

گام 9: پردازش و حل مدل

نشاني زير را برگزينيد:

Main Menu> Solution> Current LS[30]

اکنون اطلاعات مدل در پنجرهاي با عنوان /Status Command نمايش داده شده است. آن را بررسي کرده و در صورت درستي اطلاعات، ببنديد و اگر نادرست است، مراحل بالا را دوباره بپيماييد. در پنجرهي Solve Current Load Step، دکمهي OK را بزنيد؛ تا نرمافزار، پردازش مدل را بيآغازد. پس از پايان پردازش و حل، پيغامِ Solution is done! زيرِ عنوان Note نشان داده ميشود. Close را بفشاريد. اکنون ANSYS، آماده است تا پاسخ را به شکل دلخواه، در اختيار شما قرار دهد.

گام 10: نمايش اطلاعات و پاسخ تحليل

براي نمايش (کانتور31) پتانسيل الکتريکي، نشاني زير را دنبال کنيد:

Main Menu> General Postproc> Plot Results> Contour Plot> Nodal Solu

در پنجرهي Contour Nodal Solution Data، در دريچهي Items to be contoured، به ترتيب DOF[32] ،Nodal Solution و Electric potential را کليک کرده و دکمهي OK را بزنيد. اکنون سطوح همپتانسيل نمايش داده ميشود. اين عکس را ميتوانيد از طريق Capture Image، در منوي PlotCtrls، ذخيره کنيد.

براي نمايش ميدان الکتريکي به نشاني زير برويد:

Main Menu> General Postproc> Plot Results> Vector Plot> Predefined

در پنجرهي Vector Plot of Predefined Vectors، در دريچهي Flux & Gradient ،Vector item to be plotted و در دريچهي بعدي Electric field را انتخاب کنيد و OK را بزنيد. اکنون، ميدان الکتريکي نيز نمايش داده ميشود.

گام 11: پايان و خروج

Main Menu> Finish

از منوي Exit ،File را کليک کرده و Quit - No Save! را برگزينيد.

• آشکار است که راهکار ارايهشده در بالا، تنها ويژهي اين مسأله است و مسائل ديگر از فرآيندي متفاوت حل ميشوند.

آشنايي با ديگر بخشهايي از نرمافزار

پنجرهي Select Entities

گاهي که انتخاب عنصري ويژه، سخت باشد، ميتوان از اين روش، آن را برگزيد.

براي نمونه، شما مربعي با x بين 1+ و 1- و y بين 2+ و 2- داريد. براي انتخاب آن چنين عمل کنيد: در پنجرهي Select Entities (از منوي Select)، در بخش بالا، Areas و در پايين آن By Location و سپس X coordinates و دکمهي راديويي From Full را انتخاب کنيد. در دريچهي Min,Max، مقدار  -1,+1را نوشته و Apply را بفشاريد. اکنون Y coordinates و دکمهي راديويي Also Select را انتخاب کرده و اين بار در دريچهي Min,Max، مقدار -2,+2 را نوشته و OK را بفشاريد. اکنون رويهي بالا انتخاب شده است.

در مسألهي بالا نيز ميتوانستيم، براي انتخاب عنصرها، به اين صورت عمل کنيم: در پنجرهي Select Entities، در بخش بالا، Areas و در پايين آن By Attributes و سپس دکمههاي راديويي Material num و From Full را انتخاب کنيد، اکنون در دريچهي Min,Maz,Inc، شمارهي عنصر مورد نظر (1، رساناي بزرگ؛ 2 رساناي کوچک يا 3 هوا) را بنويسيد؛ تا انتخاب شود.

پنجرهي Pan-Zoom-Rotate

اين پنجره براي تغيير زاويهي ديد، بزرگنمايي و کوچکنمايي و چرخاندن زاويهي نمايش مدل است.

در بالاترين بخش، شمارهي پنجرهاي را که تغييرات بر آن وارد ميشود، برميگزينيم. (البته در صورتي که ديگر پنجرهها فعّال شده باشد. براي فعّال کردن ديگر پنجرهها، از منوي PlotCtrls، زير منوي Windows On or Off ،Windows Controls را کليک کنيد.)

در بخش دوم، زاويهي ديدن مدل را ميتوانيد انتخاب کنيد؛ که به شرح زير است:

• Top (بالا): نمايش مدل از بالا؛ يعني، بخش +Y.

• Bot[33] (پايين): نمايش مدل از پايين.

• Left (چپ): نمايش مدل از چپ.

• Front (جلو): نمايش مدل از جلو؛ يعني، بخش +Z.

• Back (پشت): نمايش مدل از پشت.

• Right (راست): نمايش مدل از راست؛ يعني، بخش +X.

• Iso[34] (هماندازه): نمايش مدل از بخش بالا و راست؛ از (x = 1,y = 1,z = 1).

• Oblique (اُريب): نمايش اريب مدل؛ از (x = 1, y = 2, z = 3).

• WP (صفحهي مختصات): نمايش مدل از ديد صفحهي مختصات

در بخش سوم تنظيمات بزرگنمايي و کوچک نمايي را ميتوانيد تغيير دهيد.

در بخش چهارم، •/• براي بزرگ/کوچکنمايي و اشارهگرها، براي حرکت دادن نقطهي ديد هستند.

بخش پنجم نيز براي چرخاندن زاويه ديد مدل است.

پايان

اشکان نيوشا

http://AshkanN.tripod.com

هومان هوشمندان

دريافت نسخهيANSYS9.pdf  :PDF

لطفاً، هرگونه اشکال (تايپي، علمي و ... ) موجود در مطالب بالا را از پيوند بازخورد به من اطلاع دهيد.